وقتی عاشقم شد که دیگه دیر شده بود حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن یکی بود یکی نبود یکی بود یکی نبود . این داستان زندگی ماست . همیشه همین بوده . یکی بود یکی نبود . در اذهان شرقی مان نمی گنجد با هم بودن . با هم ساختن . برای بودن یکی ، باید دیگری نباشد. هیچ قصه گویی نیست که داستانش این گونه آغاز شود ، که یکی بود ،  دیگری هم بود . همه با هم بودند . و ما اسیر این قصه کهن ، برای بودن یکی ، یکی را نیست می کنیم .  از دارایی ، از آبرو ، از هستی . انگار که بودنمان وابسته نبودن دیگریست . هیچ کس نمیداند ، جز ما . هیچ کس نمی فهمد جز ما . و آن کس که نمی داند و نمی فهمد ، ارزشی ندارد ، حتی برای زیستن .  و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم . هنرنبود دیگری/

+ نوشته

شده در  پنجشنبه بیست و نهم دی 1390ساعت 21:37  توسط علی  |  نظر بدهید

آموخته‌ام که خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید.

 

پس چه چیز باعث شد که من بیندیشم می‌توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم.

چارلی چاپلین ---------------------------

تفاوت زخم های بچگی و بزرگی

کاش همیشه در کودکی می ماندیم
خورشید و شمعدر شهری که خورشید را به قیمت شمعی نمی خرند پروانه شدن یعنی تباهی (دکتر شریعتی
تا به جای دلهایمان

آنگاه که غرور کسی را له می کنی ، آنگاه که کاخ آرزو های کسی را ویران میکنی آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی ، آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خردشدن غرورش را نشنوی آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری می خواهم بدانم دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟

سر زانوهایمان زخمی میشد

+ نوشته شده در  پنجشنبه بیست و نهم دی 1390ساعت 21:34  توسط علی  |  نظر بدهید

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و ششم دی 1390ساعت 23:24  توسط علی  |  نظر بدهید

+ نوشته شده در  شنبه بیست و چهارم دی 1390ساعت 23:13  توسط علی  |  نظر بدهید